Een overzicht van de verschillende RFID frequenties
RFID is een technologie die elektromagnetische velden gebruikt om objecten, mensen of dieren te identificeren en te volgen. Dit wordt mogelijk gemaakt door speciale RFID labels. De termen LF (Low Frequency), HF (High Frequency) en UHF (Ultra High Frequency) verwijzen naar de verschillende RFID frequenties die worden gebruikt in RFID labels, elk frequentieband heeft zijn voordelen en beperkingen. De keuze tussen LF, HF en UHF labels is afhankelijk van verschillende factoren zoals gewenst leesbereik, omgevingsfactoren, kosten en specifieke eisen van de toepassing.
LF labels werken meestal op het bereik van 125 kHz tot 134 kHz. Deze labels hebben over het algemeen een korter leesbereik (ongeveer 10 cm) in vergelijking met hogere frequenties. LF labels worden vaak toegepast bij toegangscontroles of bij dierenidentificatie (zoals bij het chippen van huisdieren).
HF labels werken op een bereik rond de 13,56 MHz. HF labels bieden een iets groter leesbereik dan LF labels, ongeveer tussen de 10 centimeter en 1 meter. HF labels worden gebruikt voor toepassingen waar een iets grotere afstand vereist is dan bij LF labels. Een bekende toepassing van HF RFID is NFC (Near Field Communication). Deze technologie wordt bijvoorbeeld gebruikt om contactloos te betalen in winkels of om in te checken in het openbaar vervoer.
RFID labels met een ultrahoge frequentie (UHF) werken op een frequentie tussen de 860 MHz en 960 MHz, afhankelijk van de regelgeving per werelddeel. In Europa is de frequentieband bijvoorbeeld 865-868 MHz en in Noord-Amerika 902-928 MHz. UHF labels bieden een een veel groter leesbereik in vergelijking met LF en HF labels; een UHF label kan op wel twaalf meter afstand gescand worden.
UHF labels worden gekenmerkt door hoge scansnelheden en zijn geschikt voor grootschalige toepassingen zoals supply chain-tracking, voorraadbeheer en logistiek. Voornamelijk, vanwege het vermogen om meerdere labels tegelijk te lezen op grotere afstanden.
